City of blinding lights.. Hellabeem
Door: Nena Braber
Blijf op de hoogte en volg Nena
18 Maart 2014 | Sri Lanka, Weligama
Lieve allemaal,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst, maar des te meer heb ik nu te vertellen!
Om te beginnen wil ik graag wat kwijt over het surfavontuur. Ik had al wat foto's op facebook geplaatst, wat er best professioneel uitzag al zeg ik het zelf, maar dit was niet helemaal het geval. Nadat we in de bloedhitte op het droge het opstaan tot in perfectie moesten oefenen, mochten we eindelijk het water in. We hadden natuurlijk een echt Sri Lankaanse 'surfdude' als leraar en we kregen de ene na de andere compliment. Ik weet niet of het allemaal waar was, maar goed ik bleef wel staan op die plank en was weliswaar aan het golfsurfen.. super cool!! Uitgeput van de les hebben we even uitgerust, waarna Peter (onze klusjesman was ook mee) een surfplank voor een uurtje had gehuurd. Ik dacht ook wel de surfleraar te kunnen uithangen en probeerde hem dus een zetje te geven, maar dit ging niet zo goed. Aan je surfplank hangt namelijk een touw wat je vastmaakt aan je enkel, is handig als je ervan afvalt;). Ook erg gevaarlijk om in te blijven hangen en dat overkwam mij natuurlijk. Vloekend in dat water, omdat mijn arm pijn deed en het nergens goed voor was geweest want Peter stond nog steeds niet op die plank. Maar goed.. ik heb het geweten, de volgende dag had ik een zwarte bovenarm en een paar beurse ribben, maar het was echt super leuk en voor herhaling vatbaar!
De rest van de weken hebben we eigenlijk heel veel bezoek gehad en ook op bezoek geweest. Eerst kwam José op bezoek, zij is de oprichter van de organisatie waar wij het geld voor hebben ingezameld. Zij kwam meekijken met ons en met Sameera (fysiotherapeut), dat was erg fijn en gezellig. De week daarna is onze docent Cor langs geweest, waarvan wij overheerlijke stroopwafels hebben gehad! Mmmmm wat smaken ze dan overheerlijk! Ook hij heeft meegekeken met onze stage en de PMT die we iedere week aan heel de groep jongens geven. Iedere donderdag hebben we aan het einde van de dag de groepstherapie; we kiezen dan een thema. Afgelopen keer hadden we bijvoorbeeld het thema vertrouwen. We hebben toen eerst samen met de jongens besproken wat vertrouwen nu eigenlijk inhoudt en waar zij aan denken als ze aan vertrouwen denken. Hierna hebben wij ze de opdracht gegeven om in kleine groepjes zelf een activiteit te bedenken wat te maken heeft met vertrouwen. Heel bijzonder wat de jongens dan allemaal doen, maar zo goed bedacht (ook wel eens gevaarlijk). Een geslaagde PMT!
Ook zijn wij zelf op bezoek gegaan samen met Sameera bij een jongen, Niron, van Hellabeem die nu in een ayurveda ziekenhuis verblijft. Hier behandelen ze hem met allemaal verschillende oliën. Het was niet een ziekenhuis zoals wij dat kennen, maar eigenlijk een soort zaal waar allemaal mannen op 1 kamer sliepen. Ze mochten ook maar 1 keer per week douchen, dus echt schoon was het ook niet echt. We hebben even gekletst met Niron, voor zover dat ging want hij spreekt geen Engels. Met handen en voeten kom je een heel eind, maar het te merken dat hij het alleen al fijn vond dat wij er gewoon waren. Hierna zijn we doorgereden naar een patiënt van Sameera die altijd van buitenaf naar Hellabeem komt. Dit is een oudere man en woont samen met zijn vrouw en dochter in een, voor Sri Lankaanse begrippen, best mooi huis. Hij kan bijna niets meer, omdat hij overvallen is en heel hard op zijn hoofd geslagen is. Sameera wilde graag dat hij meer oefeningen thuis ging doen, dus heeft hij daar een bepaalde constructie gemaakt. Frederique en ik zaten toekijkend in de slaapkamer met heel veel lekkers op ons schoot en een glaasje drinken. Sameera maakt er wel eens gebruik van om ons bepaalde dingen wijs te maken, dus ook nu vertelde hij ons dat het beleefd was als we al het lekkers opaten. Het was echt enorm veel, dus al snel hadden we door dat het niet waar was. Maar zo heeft hij wel meer van die grapjes, dus ik weet nou nooit zo goed wat ik wel en niet moet geloven!
Alweer twee weekenden geleden zijn we een weekendje naar Hikkeduwa gegaan, waar we ook naar een beachparty zijn gegaan. Dat was wel weer even leuk om lekker te dansen :)! Toch heeft dat er denk ik wel ingehakt, want dat heb ik afgelopen week wel een beetje gemerkt. Het ging allemaal even niet zo vanzelf als daarvoor, maar gelukkig is dat nu ook weer allemaal opgelost en goed!
Afgelopen weekend hebben we het heel rustig aan gedaan, lekker stranddagje en we zijn zondag met de jongens mee naar de tempel gegaan. Het was hier namelijk full moon day, waarop de jongens altijd naar de tempel gaan. Ik had echt geen idee wat de bedoeling was, dus ik heb alles maar over me heen laten komen. Het begon met dat we met 19 jongens, krukken en rolstoelen in een tractor naar de tempel moesten. Dit was op zich niet zo ver weg, maar de weg is hier echt enorm hobbelig en er waren niet echt zitplaatsen ingebouwd in de tractor dus de tocht leek iets langer. Maar daar aangekomen, moesten we onze slippers achterlaten in de tractor en verder op blote voeten een hele stijle weg omhoog naar de tempel. Voor de jongens een hele zware weg! Vervolgens wist ik eigenlijk niet wat er nu allemaal gebeurde daar, maar hebben we eigenlijk vooral staan wachten. Op een gegeven moment stonden we met heel veel andere mensen in een hele grote rij/cirkel en werd er van alles doorgegeven/kwam er van alles langs. Het waren bakjes met bloemetjes en een soort kussentje van lapjes (ik moet toch eens opzoeken wat alles inhoudt, want dit klinkt volgens mij heel raar, maar dan krijgen jullie extra het idee hoe ik daar stond). Dit moest je dan doorgeven of aanraken en een dankgebaar maken. Het waren zoveel dingen, dat het op een gegeven moment wel automatisch leek te gaan. Nadat alles was doorgegeven en langsgekomen kwamen we tot het mediteren. We hadden kleedjes gehad waar we met zijn allen op gingen zitten, waarna een enorm lange meditatie kwam. Eigenlijk had ik op dat moment vooral last van mijn zitbotjes en vroeg ik mij vooral af wanneer het zou stoppen. Hierna moesten alle jongens via de trappen naar beneden, ook de jongens in rolstoel. Dus achterstevoren denderend die trap af, doodeng, maar uiteindelijk gelukt door de hulp van iedereen! En hop, de tractor weer in voor de terugweg.
Ook zijn er sinds twee weken, twee nieuwe vrijwilligers uit Engeland. Een fysiotherapeut en yoga lerares. Ook ik heb een keer yoga uitgeprobeerd, maar dit is toch echt niets voor mij denk ik.. ik houd het lekker bij lopen!! Helaas is mijn loopmaatje Peter vorige week vertrokken, maar nu doe ik het lekker zelf!
Hier is het alweer dinsdagavond en tijd om te douchen en lekker in mijn bed te gaan liggen. Dromen over de mooie vuurvliegjes die hier iedere avond oplichten, City of blinding lights! Dat brengt mij iedere avond weer zoveel geluksmomentjes. Iedere dag weer ben ik helemaal op en ga ik lekker vroeg slapen. Gelukkig heb ik een lekker bedje, dus dat vind ik helemaal niet erg!
Morgen hebben we weer een dag stage en hoop ik dat de twee zusjes weer komen, want die zijn namelijk 2 weken ziek geweest. Maar het meest kijk ik uit naar de lunch, want het is woensdag pastadag :)!!
Tot snel weer!
Liefs Nena
Het is alweer een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst, maar des te meer heb ik nu te vertellen!
Om te beginnen wil ik graag wat kwijt over het surfavontuur. Ik had al wat foto's op facebook geplaatst, wat er best professioneel uitzag al zeg ik het zelf, maar dit was niet helemaal het geval. Nadat we in de bloedhitte op het droge het opstaan tot in perfectie moesten oefenen, mochten we eindelijk het water in. We hadden natuurlijk een echt Sri Lankaanse 'surfdude' als leraar en we kregen de ene na de andere compliment. Ik weet niet of het allemaal waar was, maar goed ik bleef wel staan op die plank en was weliswaar aan het golfsurfen.. super cool!! Uitgeput van de les hebben we even uitgerust, waarna Peter (onze klusjesman was ook mee) een surfplank voor een uurtje had gehuurd. Ik dacht ook wel de surfleraar te kunnen uithangen en probeerde hem dus een zetje te geven, maar dit ging niet zo goed. Aan je surfplank hangt namelijk een touw wat je vastmaakt aan je enkel, is handig als je ervan afvalt;). Ook erg gevaarlijk om in te blijven hangen en dat overkwam mij natuurlijk. Vloekend in dat water, omdat mijn arm pijn deed en het nergens goed voor was geweest want Peter stond nog steeds niet op die plank. Maar goed.. ik heb het geweten, de volgende dag had ik een zwarte bovenarm en een paar beurse ribben, maar het was echt super leuk en voor herhaling vatbaar!
De rest van de weken hebben we eigenlijk heel veel bezoek gehad en ook op bezoek geweest. Eerst kwam José op bezoek, zij is de oprichter van de organisatie waar wij het geld voor hebben ingezameld. Zij kwam meekijken met ons en met Sameera (fysiotherapeut), dat was erg fijn en gezellig. De week daarna is onze docent Cor langs geweest, waarvan wij overheerlijke stroopwafels hebben gehad! Mmmmm wat smaken ze dan overheerlijk! Ook hij heeft meegekeken met onze stage en de PMT die we iedere week aan heel de groep jongens geven. Iedere donderdag hebben we aan het einde van de dag de groepstherapie; we kiezen dan een thema. Afgelopen keer hadden we bijvoorbeeld het thema vertrouwen. We hebben toen eerst samen met de jongens besproken wat vertrouwen nu eigenlijk inhoudt en waar zij aan denken als ze aan vertrouwen denken. Hierna hebben wij ze de opdracht gegeven om in kleine groepjes zelf een activiteit te bedenken wat te maken heeft met vertrouwen. Heel bijzonder wat de jongens dan allemaal doen, maar zo goed bedacht (ook wel eens gevaarlijk). Een geslaagde PMT!
Ook zijn wij zelf op bezoek gegaan samen met Sameera bij een jongen, Niron, van Hellabeem die nu in een ayurveda ziekenhuis verblijft. Hier behandelen ze hem met allemaal verschillende oliën. Het was niet een ziekenhuis zoals wij dat kennen, maar eigenlijk een soort zaal waar allemaal mannen op 1 kamer sliepen. Ze mochten ook maar 1 keer per week douchen, dus echt schoon was het ook niet echt. We hebben even gekletst met Niron, voor zover dat ging want hij spreekt geen Engels. Met handen en voeten kom je een heel eind, maar het te merken dat hij het alleen al fijn vond dat wij er gewoon waren. Hierna zijn we doorgereden naar een patiënt van Sameera die altijd van buitenaf naar Hellabeem komt. Dit is een oudere man en woont samen met zijn vrouw en dochter in een, voor Sri Lankaanse begrippen, best mooi huis. Hij kan bijna niets meer, omdat hij overvallen is en heel hard op zijn hoofd geslagen is. Sameera wilde graag dat hij meer oefeningen thuis ging doen, dus heeft hij daar een bepaalde constructie gemaakt. Frederique en ik zaten toekijkend in de slaapkamer met heel veel lekkers op ons schoot en een glaasje drinken. Sameera maakt er wel eens gebruik van om ons bepaalde dingen wijs te maken, dus ook nu vertelde hij ons dat het beleefd was als we al het lekkers opaten. Het was echt enorm veel, dus al snel hadden we door dat het niet waar was. Maar zo heeft hij wel meer van die grapjes, dus ik weet nou nooit zo goed wat ik wel en niet moet geloven!
Alweer twee weekenden geleden zijn we een weekendje naar Hikkeduwa gegaan, waar we ook naar een beachparty zijn gegaan. Dat was wel weer even leuk om lekker te dansen :)! Toch heeft dat er denk ik wel ingehakt, want dat heb ik afgelopen week wel een beetje gemerkt. Het ging allemaal even niet zo vanzelf als daarvoor, maar gelukkig is dat nu ook weer allemaal opgelost en goed!
Afgelopen weekend hebben we het heel rustig aan gedaan, lekker stranddagje en we zijn zondag met de jongens mee naar de tempel gegaan. Het was hier namelijk full moon day, waarop de jongens altijd naar de tempel gaan. Ik had echt geen idee wat de bedoeling was, dus ik heb alles maar over me heen laten komen. Het begon met dat we met 19 jongens, krukken en rolstoelen in een tractor naar de tempel moesten. Dit was op zich niet zo ver weg, maar de weg is hier echt enorm hobbelig en er waren niet echt zitplaatsen ingebouwd in de tractor dus de tocht leek iets langer. Maar daar aangekomen, moesten we onze slippers achterlaten in de tractor en verder op blote voeten een hele stijle weg omhoog naar de tempel. Voor de jongens een hele zware weg! Vervolgens wist ik eigenlijk niet wat er nu allemaal gebeurde daar, maar hebben we eigenlijk vooral staan wachten. Op een gegeven moment stonden we met heel veel andere mensen in een hele grote rij/cirkel en werd er van alles doorgegeven/kwam er van alles langs. Het waren bakjes met bloemetjes en een soort kussentje van lapjes (ik moet toch eens opzoeken wat alles inhoudt, want dit klinkt volgens mij heel raar, maar dan krijgen jullie extra het idee hoe ik daar stond). Dit moest je dan doorgeven of aanraken en een dankgebaar maken. Het waren zoveel dingen, dat het op een gegeven moment wel automatisch leek te gaan. Nadat alles was doorgegeven en langsgekomen kwamen we tot het mediteren. We hadden kleedjes gehad waar we met zijn allen op gingen zitten, waarna een enorm lange meditatie kwam. Eigenlijk had ik op dat moment vooral last van mijn zitbotjes en vroeg ik mij vooral af wanneer het zou stoppen. Hierna moesten alle jongens via de trappen naar beneden, ook de jongens in rolstoel. Dus achterstevoren denderend die trap af, doodeng, maar uiteindelijk gelukt door de hulp van iedereen! En hop, de tractor weer in voor de terugweg.
Ook zijn er sinds twee weken, twee nieuwe vrijwilligers uit Engeland. Een fysiotherapeut en yoga lerares. Ook ik heb een keer yoga uitgeprobeerd, maar dit is toch echt niets voor mij denk ik.. ik houd het lekker bij lopen!! Helaas is mijn loopmaatje Peter vorige week vertrokken, maar nu doe ik het lekker zelf!
Hier is het alweer dinsdagavond en tijd om te douchen en lekker in mijn bed te gaan liggen. Dromen over de mooie vuurvliegjes die hier iedere avond oplichten, City of blinding lights! Dat brengt mij iedere avond weer zoveel geluksmomentjes. Iedere dag weer ben ik helemaal op en ga ik lekker vroeg slapen. Gelukkig heb ik een lekker bedje, dus dat vind ik helemaal niet erg!
Morgen hebben we weer een dag stage en hoop ik dat de twee zusjes weer komen, want die zijn namelijk 2 weken ziek geweest. Maar het meest kijk ik uit naar de lunch, want het is woensdag pastadag :)!!
Tot snel weer!
Liefs Nena
-
18 Maart 2014 - 17:12
Marcella:
Hee neen!
Wat een leuk verhaal weer en vooral bijzonder van die tempel!
En die city of blinding lights lijkt me heel bijzonder. Dat is zeker niet op een foto te zien? :)
Poeh ik mis je hier wel hoor! En de meiden missen je ook! Haha
Maar ze zijn lekker bezig, als je terugkomt zul je versteld staan denk ik haha!
Geniet nog maar heel veel fijn van je fijne dagen daar!
Het klinkt allemaal geweldig iig!
Veel plezier nog liefje
Xxx -
18 Maart 2014 - 19:20
Strijkies:
Lieve Nena, Volgen je op alle manieren! Weer een Fojn verhaal. Hier mooi weer geweest, nu koud maar het wordt weer beter voor even. Nog gefeliciteerd met papa en alvast met Rosa!! Liefs en -
18 Maart 2014 - 20:53
Hans En Anja:
Hoi Nena,
wat een mooie belevenissen en ervaringen. Het meeste pak je me in met de vuurvliegjes. Een city of fireflies...wat een prachtig beeld. En al die lichtjes verbeelden vrienden, bekenden, familieleden, die 's avonds even komen kijken of het goed met je gaat. Geweldig! Enjoyyyyyyyy!!
H@A -
18 Maart 2014 - 21:11
Anniek:
Lieve Nena,
Het klinkt alsof je het helemaal naar je zin hebt! Mooi hoe je beschrijft hoe het er op de weg naar de tempel en bij de tempel aan toe ging. Af en toe zal het lastig zijn hoor, maar het is fijn om te lezen dat je zulke mooie dingen doet en ziet. Geniet van alle geluksmomentjes!
Liefs,
Anniek -
18 Maart 2014 - 21:29
Conny:
Heyyyyy Lenaaa,
Ik liep een beetje achter maar ben weer helemaal bij gelezen!
Wat is het mooi om je belevenissen te lezen. En wat fijn dat het je goed gaat. Van het golfsurfen daar (wat me ontzettend leuk lijkt, maar zo vermoeiend hi ) kun je hier verder met het windsurfen ha. Terwijl ik hier nu zit te tikken regent het buiten pijpenstelen. Je weet wel een Hollands nat vies koud avondje :-). Ach voor je het weet zit je er ook weer in. Geniet dus nog maar lekker daar. Je hebt nog heel veel leuke dingen voor de boeg oa Maladiven. ....... IK BEN JALOERS en natuurlijk de Brabooooos die gaan komen, geweldig. Oja nog gefeliciteerd met je pa en alvast met Rosa. Ik zal opa morgen je verhaal laten lezen en dan zegt hij vast en zeker weer "doe ze maar de groeten" dus bij deze! Vorige week stond hij onverwachts hier met de fiets, iemand had onderweg gezegd een electrische zou makkelijker zijn, waarop hij had geantwoord nee hoor ik doe het op zuurstof! (niks veranderd dus ha) Nou Nena tot je volgende verhaal. Heel veel succes en geniet er maar lekker. Veel liefs van ons xxx de Frankies -
19 Maart 2014 - 08:50
Nicole:
Hee neen, super leuk om je avonturen te lezen!! Klinkt erg leuk!! Geniet er nog van en ik zal je andere avonturen nog lezen en horen! Dikke kus xxx -
19 Maart 2014 - 11:20
De Mama:
Lieve Nena,
Wat een heerlijk verhaal, ik lees altijd meer van de details in je reisverslagen dan ik op skype hoor, heel erg leuk. Maar dan hebben we het weer over andere zaken, zoals onze reis plannen en hotels boeken, de voorpret is al heerlijk, we kijken er zo naar uit !
Koester je geluksmomentjes daar, kun je later altijd op terug kijken!
Heel veel liefs en kusjes. de Mama -
19 Maart 2014 - 13:39
CFM:
Hallo lieve Nena,
Echt mooie verhalen! Pas maar op, nog een paar keer met de traktor met Full Moon Day naar de tempel en je ben zo bekeerd tot het boeddhisme.
Afgelopen weekend hadden wij hier ook een feestje bij je vader en hoorden al dat het je goed af gaat. Hou zo vol en geniet ervan. We lezen graag meer van je …..
Groetjes,
CFM
-
19 Maart 2014 - 17:45
Papakees:
Over jouw skypequizvraag "de titel": Zit je met de muziek op je oren tussen al die vliegende lichtjes? Weg te dromen bij een hemelse gitaarsolo van ........
Weer mooi beschreven, wat je hebt ervaren: geloven is soms afzien. En met de trekker naar de tempel, klinkt weer van alle windstreken (kan zomaar ook op Flakkee plaatsvinden).
Dag lieverd.. -
20 Maart 2014 - 14:52
Rosa:
Prachtig prachtig prachtig weer. Ik zie je al zitten tussen de vuurvliegjes met op de achtergrond zachtjes U2.
Ik wou dat ik af en toe even om een hoekje kon kijken, wat Hans en Anja zeggen: die vuurvliegjes zijn alle bekenden die even komen kijken of het goed met je gaat.
Je maakt wel wat mee, zeg, op de trekker naar de tempel, rolstoelen van trappen af en religieuze rituelen, ga je je nog niet bekeren? ;)
Ik vind het heerlijk je verhalen te lezen, lekker door blijven schrijven!
En de mindere momentjes, die horen er helaas ook bij, maar zoals Fleur en Tamara in mijn Ecuador-boekje schreven: zonder slecht geen goed. Onthoud die maar :) Het zou ook maar saai zijn als alles maar gewoon was, toch?
Spannend he, over iets meer dan een maand komen ze al, de Brabo's. Met hun afritsbroeken, bergschoenen, zonnebrandneuzen en papa met een plantenboek hahaha hoehoehoe.
Tot snel lief zusje!
-
23 Maart 2014 - 12:45
Opa R:
Lieve Nena,
Ik ben weer geïmponeerd door jouw laatste reisverslag. Jouw ervaringen, zowel met als zonder de inheemse gehandicapten, roepen bij mij een gevoel van jaloezie op. Zelf heb ik nooit eerder de gelegenheid gehad of genomen iets dergelijks in een minder ontwikkeld land te mogen ervaren en met anderen te delen. Mijn aandacht ging / gaat vooral uit naar geciviliseerde omgevingen.
Tot nu toe heb ik alleen maar gelezen over mooie en gelukkige momenten die jou ten deel vallen. Over minder leuke en/of zeer vervelende momenten lees ik hoegenaamd niets. Ik vraag me dan ook af, of die er wel zijn. Ik hoop echter van niet. En als die er wel zijn, zou ik persoonlijk er niet zo gauw over schrijven. Het beste is te focussen op zaken die jou interesseren en gelukkig maken.
Ondersteuning van jouw verhalen met foto's en/of video's zie ik op dit niveau niet terug. Kennelijk moet ik facebook raadplegen. Zelf haat ik facebook, waar men de ellende en het wel en wee van andere personen kan volgen. Ik sta nog wel geregistreerd, maar ik maak er geen gebruik van en wil mezelf uit facebook (laten) verwijderen. Als ik wist hoe, dan zou ik dat vandaag al doen. Voor de foto's doe ik wel een beroep op jouw Ma.
Bijna vergeten, nog proficiat met de verjaardagen van Pa (16-3: 54) en Rosa (22-3: 25). Misschien weet je het al, maar 15 april vlieg ik naar Rosa in Wenen en blijf ik er 3 nachtjes slapen. Op 18 april is de retourvlucht. In de tijd, gelegen tussen aankomst en vertrek, zullen we de weense sfeer tot diep in onze longen opsnuiven. Ik kijk er met verlangen naar uit.
Van jouw Ma heb ik al een idee gekregen hoe ongeveer jullie gezamenlijke vakantie aldaar wordt doorgebracht. Fantastisch, en dan ga je voor die tijd ook nog naar de Maladiven. Er valt niet aan te ontkomen: "Ik ben gewoon jaloers".
Voor de komende weken wens ik je - bij leven en welzijn - vele mooie ervaringen voor jezelf en met elkaar.
Heb je al een rode stip op je voorhoofd?
Ik hou van je. Dikke kus en knuffel van Opa R.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
